Regen, regen, regen

5 juli 2021 - Ettelbruck, Luxemburg

Voordat ik begin aan de dag van vandaag,  moet ik nog wat kwijt over de camping waar we hebben overnacht. Vroeger ben ik met mijn ouders, volgens mij was Nielske al niet meer mee, op een vreselijke Oost-Duitse camping geweest. Deze camping gaf ook zo'n gevoel. Overal op het terrein stonden treurige stacaravans. Rond half 7 's avonds ging er ineens een soort sirene af. Ik schrok me te pletter, maar het bleek een soort jingle te zijn van de omroepinstallatie. Na de jingle begon de uiterst gezellige mevrouw van de receptie (ik vermoed dat ze niet veel lol had in haar werk) om te roepen dat je uiterlijk 19.00 uur je broodjes moet bestellen voor de volgende dag... en dat in 4 talen...  je moet er maar van houden zo'n camping. De blokhut was sober, maar we hadden wel opgemaakte bedden. Geen gedraai en gezweet in de lakenzak. Van de, uiteindelijk toch best vriendelijke,  mevrouw van de camping hadden we een krant gekregen om in onze schoenen te stoppen. Het helpt altijd iets. We hebben allebei redelijk geslapen. We waren er weer op tijd uit en hoopten natuurlijk allebei dat de enkel van Nielske wat geslonken was en dat ze ermee zou kunnen lopen. Dat bleek gelukkig het geval. We hebben overdadig ontbeten met een kersenyoghurtje (wie heeft dat uitgevonden?) en een kopje thee. En toen op pad. 

We hadden de regenjas en -hoes maar alvast in gebruik genomen want de voorspellingen zagen er niet goed uit. En dat klopte, het begon al snel met regenen en het heeft tot eind van de middag geduurd voordat het weer op hield. Ook vandaag weer forse hoogteverschillen. Wie beweert dat Luxemburg geen bergen heeft, zou de etappe van vandaag eens moeten lopen. Hele smalle paadjes met aan de ene kant een diepe afgrond en aan de andere kant rotsen. Ik had niet gedacht te moeten rotsklimmen tijdens deze wandeltocht (misschien wat overdreven, maar in het moment zelf voelde het echt zo). In alle eerlijkheid vond ik het best spannend, in gedachten zag ik mezelf de afgrond al in vallen en als dat beeld eenmaal in je hoofd zit, kun je niet meer ontspannen lopen, stijgen en afdalen. Het was heel fijn om dit samen te kunnen doen. Elkaar even een hand geven bij een grote stap of een bemoediging, het helpt. Ondanks dat het eng was, was het ook echt heel mooi en best gaaf om gedaan te hebben. 

Na dat enge paadje besloten we om even van Komoot af te wijken en een makkelijker ogend pad te pakken. Dat werd beloond met een kort bezoekje aan Chateau de Bo Boudscheid. Mooi uitzicht vanuit het winkeltje, waar we geen tickets, maar wel ansichtkaarten kochten. De mevrouw van de winkel vond het maar verwarrend. We keken vanuit het winkeltje uit op mooie bergen/heuvels, waarvan 1 volledig gekapt. Dat is een apart gezicht naast alle bossen. Na het chateau moesten we een klein stuk langs de weg, waar erg hard werd gereden. Netjes de route van Komoot weer opgepakt, die er ogenschijnlijk goed uitzag. Vol goede moed, maar wel in de stromende regen, vervolgden wij onze route. Aangekomen aan de voet van de gekapte heuvel (of berg) grapten we nog dat we die toch zeker niet zouden gaan beklimmen...nou, mooi wel dus. Wat begon als een prima pad, veranderde gaandeweg in (weer eens) een overwoekerd pad met vooral veel overhangende brem. Niet doornig en dus evenmin pijnlijk, maar wel vol met regenwater. Ontwijken was onmogelijk en teruggaan evenmin. Dus hebben we ons in die stromende regen meer dan een kilometer omhoog geworsteld. Mijn schoenen zogen zich volledig vol met water en het was weer net zo soppen als in Zuid Limburg.  Bovenaan heb ik, zittend op een boomstam mijn schoenen weer leeggegoten en de zooltjes uitgeknepen. Er liep zelfs een stroompje uit mijn sok terwijl ik 'm nog aan had. Ik voelde me een beetje moedeloos en had visioenen over een taxi... maar ja, we zaten middenin het bos en daar komt die taxi natuurlijk niet. Dus toch maar weer de draad opgepakt en gewoon doorlopen.

Na lang lopen kwam er een mini-dorpje en stopte het heel even met regenen. Weer die schoenen uit en de sokken verwisseld, maar dat heeft natuurlijk weinig zin met kletsnatte schoenen...het sopt in ieder geval wat minder. Al snel werden we weer door de regen van het bankje gejaagd. We hadden kort daarvoor besloten om een stuk langs de weg te gaan lopen, om de enkel van Nielske wat te ontlasten. Zo'n 5 kilometer voor de eindstreep stopte het met regenen en begon zelfs de zon te schijnen. Het was heerlijk om de warmte op onze gezichten te voelen na al die regen. Ook mooi om dan al het vocht letterlijk te zien verdampen van straat en de koeien. De laatste kilometers hebben we weer over een bospaadje gelopen. 

En toen waren we in Ettelbruck. Bij het tankstation, aan het begin van Ettelbruck, werd ik door Nielske getrakteerd op een bifiworstje. Die vind ik niet eens echt erg lekker, maar ik had er tijdens de wandeling om zitten zeuren: 'waar zijn de bifi-worstjes als je ze nodig hebt?'. Dat was Nielske dus niet vergeten.  Zoals ons wel vaker overkomt zien wij niet de mooiste kanten van een stadje. Maar ach, wij zijn allang blij met onze hotelkamer. We vroegen de gastheer nog of hij oude kranten had voor onze schoenen, maar hij begreep de vraag niet helemaal. Alle kastjes werden open getrokken en toen hij kwam aanlopen met 2 oude theedoeken, durfden we die niet te weigeren, omdat hij zo zijn best had gedaan. Alles in mijn rugzak was klam en vochtig ondanks de regenhoes dus de kamer ziet er nu uit als drooghok. Meteen lekker gedoucht en daarna zijn we gaan eten. Op de terugweg nog ff naar de supermarkt voor appels en (geluksmomentje!!) er was een rek met gratis kranten. Daar hebben we er dus 5 van meegenomen en bij terugkomst meteen in de schoenen gestopt. We hebben ook een föhn, dus daarmee ga ik zo mijn zooltjes mee droogblazen (althans, dat is het idee).

Helaas staat er ook voor morgen weer regen op het menu. Doe gerust een zonnedans of -groet voor ons, misschien helpt het... tot morgen!

Foto’s

8 Reacties

  1. Dynie Schuurman:
    5 juli 2021
    Dappere vrouwen, wat een avontuur beleven jullie, ik volg elke dag de reis. Ik wens jullie veel zonneschijn, en verdraagzaamheid tav die overvloedige regen... zet um op!
    Bon voyage
  2. Freka:
    5 juli 2021
    Het is geweldig hoe jullie je overal dapper doorheen slaan met de noduge humor. Voorbeeld voor ons allen, mensen.
  3. Ellen:
    5 juli 2021
    Ooooow wat een heftige tocht! Respect dames. Morgen ga ik centen tellen. Het stroomde vandaag nog binnen. 🍀zet m op. We zullen met Het Kroonpad de Zonnedans doen!
  4. Ed en Jelly:
    5 juli 2021
    Respect 🙏 ondanks alle regen weer een vrolijk stukje en niet die taxi genomen! Wij zullen nooit meer klagen na een verregende pieterpad etappe 😔
    Hopelijk kunnen ze in Luxemburg ook het weer niet voorspellen en is er morgen vooral veel 🌞🌞🌞🌞🌞 gudd rees!
  5. Je man:
    5 juli 2021
    Lieverd, wij hebben ons suf gedanst voor zon in Ettelbruck, dus dat moet morgen goedkomen (wat weet dat Weeronline nou helemaal). Kus en liefs van ons.
  6. Sandra:
    6 juli 2021
    Respect! Ondanks de regen nog zo positief! Ik dans graag met iedereen mee dat de regen stopt! Dank voor de mooie verhalen en nog veel succes! 💪
  7. Connie en Thomas:
    6 juli 2021
    Lopen in Luxemburg valt niet mee. Zelfs niet als de zon schijnt. Dappere meiden ! Volhouden! Het reisdoel komt in zicht!
  8. Annie en Ben:
    6 juli 2021
    Willemijn. jullie hebben wat ontberingen te doorstaan. Op eerdere foto's zien jullie er gezond uit met een blije lach. Veel sterkte.