Missie volbracht

Na een goede nacht breekt dan echt de laatste dag van onze wandeltocht aan. Vanochtend liepen we opnieuw langs de automaat van de apotheek. Als je buiten de openingstijden ineens lege batterijen hebt in je gehoorapparaat of midden in de nacht een zwangerschapstest moet doen, biedt de automaat uitkomst. Weer zo'n bizarre automaat, maar wel de laatste op onze tocht. Gekker gaat het dus echt niet worden. 

Saint Die is een behoorlijke stad, dus het duurde wel even voordat we eruit liepen. Onderweg kwamen we nog een bakker tegen, dus weer een stokbrood aan mijn rugzak vastgemaakt. Komoot wilde ons direct de berg op, maar die lag weer gehuld in nevelen, dus we hebben eerst even voor een alternatieve route gekozen. Ook bij dit alternatief kregen we best al wat hoogteverschillen voor de kiezen, maar het liep wel soepel. Al vrij vlot liepen we toch weer op de 'oude' route. We wilden vandaag niet weer de hele dag over asfalt en zijn via mooie bospaden gegaan. Het was echt heel mooi, al moesten we flink stijgen. Ik heb het vandaag toch weer meerdere keren voor elkaar gekregen dat Nielske bijna in haar broek plaste van het lachen. Wat een lol samen, de foto die ik ervan gemaakt hebt, zal ik niet delen heb ik beloofd aan Nielske. En ook de schrik zat er bij mij weer eens goed in toen ik ineens achtervolgd werd door een bordercollie die ons blijkbaar aan zag voor een kudde schapen. Ik gilde zo hard in een stil bos, dat zijn baasje zich al hardlopend bleef verontschuldigen. Later kwamen we nog een mevrouw op crocs tegen met een plastic emmer en plastic tasje. Ik was zo nieuwsgierig wat ze bij zich had, dat ik in het Frans een gesprekje aanknoopte. Het bleek dat ze myrtilles aan het plukken was en ze had al een flinke emmer vol. Probleem met mijn kennis van de Franse taal, is dat ik wel een gesprek kan openen, maar vervolgens niet kan afmaken. Als Fransen denken dat je een beetje Frans kan, beginnen ze na 1 zin zo hard te ratelen dat ik er geen chocola meer van kan maken. Dan lach ik maar vriendelijk en rond ik af met Bonne Journee. 

Helaas geen koeien vandaag om de theorie verder op los te laten...maar wel een hertje, een kleine ringslang en drie lieve ezels gezien. Rond de 8 kilometer voor het einde van de etappe liepen we 'ineens' bij de kartbaan vlakbij het dorp. Als je die ziet ben je wel heel erg dichtbij het eind. Een bizar idee. We liepen vervolgens over een erg nat pad, maar met wat voorzichtig lopen, ging het prima. Plots hoorde ik zware 'motoren' achter ons en ik waarschuwde Nielske aan de kant te gaan, omdat ik het herkende als het geluid van quads. En ja hoor, daar kwamen een stuk of 8 quads ons mooie kleine natte paadje opgereden. En net als koeien en nog veel erger dan mountainbikers reden ze het hele pad kapot. En daardoor konden wij ons weg vervolgen op een modderpad, al scheldend op de quads. Overigens zijn bosbouwers net zo erg, ook van de resultaten daarvan hebben we vandaag mogen 'genieten'. 

Vandaag heb ik Nielske met verschillende challenges uitgedaagd. 'Hoe hoog zitten we?' En 'hoeveel meter is het nog tot aan de camping'? We zitten er beiden vaak naast, maar ach, je moet toch wat tijdens het wandelen. Vanaf de camping is het overigens 1,05 km. 

En dan die laatste kilometer. Best emotioneel om die bekende weg naar het huis van onze ouders te lopen en te weten dat je er bijna bent. Het was een geweldige ontvangst. Al aan het begin van de weg waren oorkondes opgehangen en aan het eind een heuse finish-vlag. Buren stonden te klappen en er was zelfs een fotograaf van een lokale krant. Morris kwam ons al enthousiast tegemoet rennen en begroeten. Het huis was prachtig versierd met vlaggetjes en ballonnen en er was taart en champagne. Maar veel belangrijker was het door wie we werden opgewacht...wat was het heerlijk om onze kinderen, mannen en ouders te kunnen vasthouden. Samen proosten, taart eten en vooral heel veel knuffelen. Echt heerlijk om te kunnen doen na 4 weken. 

En dit was het dan...mijn missie is volbracht. De reis zit erop. Veel dank aan iedereen voor alle lieve en betrokken reacties. En nu...vakantie. Au revoir!