100%

Voordat ik de titel uitleg, moet ik eerst nog wat schrijven over een foto van gisteren. Toen we net in Frankrijk waren aangekomen, zat er in dat dorp een stokbroodmachine. In Delme maken ze het nog gekker. Daar heb je een machine met (verse) eieren en ernaast een machine met boeketten. Drie prijsniveaus en daarbinnen verschillende kleurstellingen. Niet goedkoop zo'n boeket trouwens, starttarief 25 euro. Het is weer eens wat anders dan een bloemetje van het tankstation. Ben benieuwd of we de komende dagen nog meer vreemde automaten tegenkomen tijdens onze wandeltocht.

Dan vandaag. De gastheer had zich speciaal voor ons gehaast om extra vroeg bij de bakker te zijn, zodat wij op tijd konden ontbijten. Hij had zich niet ingehouden bij de bakker, het was een goed ontbijt. We kregen nog een keer gelukwensen mee voor onderweg, met name met het oog op het weer. Volledig ingepakt gingen wij op pad. 

100% is op veel dingen van toepassing vandaag. De buienradar voorspelde 100% regen. Het was 100% grijs. Er was 100% modder. Het was 100% nat. We zijn 100% doorweekt geraakt. Conclusie: het was 100% treurig. Maar het was ook 100% doorzettingsvermogen. Overigens hebben we, ondanks het slechte weer toch ook weer enorm veel gelachen. Dat vind ik dan wel weer positief, dat we samen toch de lol ervan kunnen blijven inzien. 

Onderweg kwamen we vrijwel niets tegen om even te schuilen. De eerste 15 kilometer hebben we daardoor in één keer gelopen, zonder pauze. Gelukkig zagen we wel 2 hertjes. Toen we op zeker moment een dorpje in het zicht kregen op de kaart, waren we al helemaal gelukkig. Maar voordat we daar waren moesten we eerst nog langs een soort woonwagenkamp. Het begon met 3 caravans, een paar busjes en een onafgebouwd huisje. Dichterbij gekomen zagen we dat alle auto's in de berm geen wielen meer hadden en dat er een caravan afgefikt was. Ik begon me al wat onbehaaglijk te voelen, toen er plots een agressief ogende hond keihard begon te blaffen. Godzijdank zat het beest in een provisorisch hok. Ik had graag een foto genomen van alles wat ik vervolgens zag, maar durfde dat niet. Overal stonden caravans dicht op elkaar, busjes en andere voertuigen en heel veel afval/troep. We kregen er allebei zo'n unheimlisch gefühl bij dat ik steeds harder ging lopen. Als je dan ook nog een kinderstepje in de berm ziet liggen voelt het helemaal akelig. Je hoopt maar heel hard dat daar echt geen kinderen hoeven op te groeien. Ik was erg blij toen we erlangs waren.

Eenmaal aangekomen bij de kerk in het dorp, bleek deze dicht te zijn. Wat een deceptie..uit pure armoede zijn we dan maar onder het afdak tegen de deur aan gaan zitten. Eerst onze schoenen leeggegoten en de zooltjes uitgewrongen en toen gewoon even gezeten. We hadden het allebei erg koud en toen we eenmaal weer op pad gingen was ik aan het klappertanden. Hysterisch als mijn hoofd soms werkt, vroeg ik me af of je onderkoelt zou kunnen raken op een dag als deze...

De tweede en tevens laatste stop voelde als een klein geluksmomentje. Ik liep wat verder vooruit, Komoot stuurde mij naar rechts en daar zag ik een glazen bushokje zonder bankje. Om over te steken moest ik natuurlijk ook naar links kijken en daar was het dan: nog een bushokje, maar dan van hout en mét bankje! Ik ben erheen gesprint (soort van) en heb me direct verschanst op het bankje. Hoe fijn om even droog te kunnen zitten?! Nielske voegde zich, na enige verwarring over waar ik gebleven was, snel bij me. Weer alles uitgegoten en -gewrongen en dit keer ook andere bovenkleding en droge sokken aangedaan. We hebben een tijdje in dat bushokje gezeten en toen was het weer tijd om te gaan. Na een paar minuten waren de sokken natuurlijk weer doorweekt, maar we waren allang blij dat we even gezeten hadden. 

We slapen in Hoëville vandaag. Een klein dorp, met kerk, een b&b (waar wij slapen) maar verder niets. Op het menu staat dan ook cup a soup, bifiworstje en een rauwe gele paprika. Ik heb er nu al zin in... misschien nog een appel als dessert. Morgen gelukkig een korte etappe van 20,5 km naar Luneville. Helaas wel weer regen... de gastvrouw van onze B&B had gelukkig nog oude kranten en er is een wasrekje voor ons klaargezet in de garage, zodat onze spullen kunnen drogen, erg attent. 

Ik sluit vandaag af met geweldig nieuws dat ik vanmiddag kreeg. Het was nog ongeveer 1,5 km voor het eind van de etappe, ik was volledig doorweekt en koud toen ik een appje van Peter kreeg. Het was een foto van eerder op de middag, genomen in de klas van Felinde. Op de foto stonden Peter en Felinde met een cheque, waarop het bedrag stond dat door alle kinderen van basisschool De Regenboog bij elkaar is gerend. Hou je vast, het gaat om €6718,20! Een gigantisch bedrag waar ik ontzettend van onder de indruk ben. Echt geweldig. Dank aan al die kanjers van De Regenboog! Dat laatste stukje naar de B&B was na dit nieuws natuurlijk zo voorbij. Net als na de geweldige opbrengst van de rolathon/lopathon van Het Kroonpad, geeft dit de broodnodige motivatie voor het laatste deel van onze tocht. Nu alle kinderen zo hard hebben gerold en gerend om geld op te halen, gaan wij de de komende dagen de laatste 100 kilometer lopen. Wir schaffen das!