Natte voeten

Gisteren was ik van alles vergeten te vertellen over schapen en zonnebloemen..maar ach, vandaag is er weer genoeg te schrijven, dus ik hou het maar bij de foto's. Nog 1 ding over gisteren. De uitbater van het hotel was blijkbaar zo trots op ons, dat hij zelfs aan andere gasten ging vertellen over onze wandeltocht. Echt heel aandoenlijk. 

We konden vanochtend al om 6.30 ontbijten en hebben daar dankbaar gebruik van gemaakt. Het was weer goed verzorgd en we konden met een gevulde buik op pad. Uiteraard heeft het nieuws over alle overstromingen ons ook bereikt. Ook in deze regio heeft het enorm hard geregend, dus Nielske vroeg zich gisteren al af of wij ook last zouden krijgen van overstroomde wandelpaden. Na een blik op de kaart, leek me dat wel mee te vallen, maar zekerheidshalve hebben we het bos vermeden en zijn we weer over asfalt gegaan. Eigenlijk vooral ook omdat we geen zin hadden in modderige schoenen en natte sokken. Het eerste deel liep langs een fietspad in de richting van Baccarat, onze eindbestemming van vandaag. Via een grote rotone, die eigenlijk niet bedoeld was voor voetgangers, kwamen we op een pad langs een grote N-weg. De weg die we normaal overigens gebruiken om in Gerbepal te komen. Als je dan al die bekende plaatsen en herkenningspunten ziet voelt het echt alsof we er bijna zijn. 

Terug naar het pad. Er lagen veel plassen op het pad, logisch natuurlijk na alle regenval. De plassen werden steeds groter en soms konden we er maar net langs. Eenmaal aangekomen bij een viaduct, was pas goed zichtbaar dat ook in dit gebied sprake is van hoogwater. De weg onder het viaduct stond volledig onder water. Toen er een vrachtwagen aan kwam rijden moesten we echt even een eind naar achteren om niet nat te worden. We konden na de vrachtwagen gelukkig prima de weg oversteken en ons pad vervolgen. Niet veel later kwamen we voor een nieuwe verrassing te staan. Het pad was nu echt volledig onder water komen te staan en er was geen berm meer over. Er zat maar 1 ding op, wandelschoenen uit en sandalen aan. Nielske deed zelfs een korte broek aan en ik stroopte mijn wandellegging op. Ik vond het op dat moment erg lachwekkend. Vooral ook omdat je op de foto's die wij maakten helemaal niet ziet hoeveel water er was. Dit eerste stuk kwam het water maar tot onze enkels. Na een bocht zag ik al dat het verderop minder grappig zou zijn. Het pad was veranderd in een soort rivier(tje) en daar moesten we dus ook nog doorheen tegen de stroming in. Hand in hand zijn we er samen doorheen gewaad. Het water kwam tot onze knieën, dus dat was best ploeteren. Als je dan later de beelden uit (oa) Valkenburg ziet, komt het besef dat onze wandeltocht er heel anders uit had kunnen zien. Op veel plekken waar wij de afgelopen 3 weken zijn geweest is nu sprake van een noodtoestand door het weer. Heel heftig om te zien en te beseffen. 

Inmiddels ben ik wat wijzer voor wat betreft de theorie van Nielske over de koeien. Na ons avontuur door het water kwamen we langs een wei met witte koeien. Geen angst dit keer, maar vooral nieuwsgierigheid. Ze kwamen weer allemaal naar het hek om ons te begroeten. Ik denk dus dat de theorie niet klopt. Ben benieuwd wat de koeien de komende 2 dagen zullen doen.

In Azerailles stond ons een nieuwe automaat te wachten. Ditmaal een pizza-automaat! Keuze maken, 6 euro betalen en 3 minuten wachten...dat kan niet goed zijn. Nielske wilde het wel proberen, maar ik moest zo nodig plassen dat 3 minuten wachten echt geen optie was. Sorry Nielske...

Op het laatste deel van de etappe dachten we dat we nog flink nat zouden regenen. Overal om ons heen kwamen grote donkergrijze wolken snel dichterbij en al gauw waren we volledig omsloten. Gek genoeg zijn we toch droog overgekomen.

We zouden vandaag 25 km lopen, het werden er bijna 31, doordat we hebben moeten omlopen in verband met een overstroomd pad. Het was echt niet veilig om daar doorheen te gaan.  Hoewel 31 km echt veel is, zeker bij asfalt, ging het toch erg goed. We zijn vooral heel blij dat we droog en veilig zijn overgekomen. In de verte zagen we vandaag alweer de bergen van de Vogezen. Een prachtig gezicht en we hebben zin om dichterbij te komen. Morgen weer een lange etappe voor de boeg, op weg naar Saint Die!