België!

Het toetje van Nielske...het houdt de gemoederen flink bezig. Wat heeft ze gekregen? Nou uh.... niets dus. Ze wilde niet in de rij voor Italiaans ijs en verder kwamen we niets tegen. Dus maar terug naar het hotel. Geen toetje, maar wel een Italian coffee, dat was ook wel een verwenmomentje.

We waren vanochtend weer op tijd wakker en hebben ontbeten op onze kamer. De hotel- eigenaar had z'n best gedaan om er wat van te maken, maar we hebben hard gelachen om de pakjes slurpie in de ontbijtzak. Tel daar een cappuccino uit de automaat zonder melk en schuim bij op en je hebt een beetje beeld van hoe ons ontbijt verliep. We hebben zo ongeveer 4 exemplaren van het plaatselijke toeristenkrantje gebruikt om onze schoenen droog te krijgen en in die missie zijn we goed geslaagd. Nielske heeft het laatste deel nog even geföhnd en toen de föhn er klaar mee was (lees oververhit en niet meer aan de praat te krijgen) vonden we het tijd om te gaan.

Terwijl wij Valkenburg achter ons lieten zat ik te wachten op een telefoontje van Omroep Gelderland om geïnterviewd te worden voor de radio over mijn initiatief, een inclusieve speeltuin in onze wijk het Woudhuis in Apeldoorn. Tijdens het interview maar even gestopt met wandelen, want we gingen al stijgen en hijgend op de radio leek me niet zo goed overkomen. Ik heb geprobeerd zo goed mogelijk uit te leggen waarom het zo nodig is dat er inclusieve speeltuinen komen. Ik denk en hoop dat dat redelijk gelukt is.

Na het interview begon het serieuze stijgen. Gelukkig gaat het herstellen na een pittige stijging eigenlijk heel snel. Verder was het vandaag een 'keuvelwandeling'. We hebben na 6 km lekker in de zon op een bankje gezeten en kwamen in gesprek met een voorbij lopende mevrouw met hond. Ze was onder de indruk van onze wandeltochten en we hebben haar wat tips gegeven over Komoot en wandeltochten zoals de Walk of Wisdom. Daarna vertelde ze nog uitgebreid over de foute ex van 30 jaar terug...blijkbaar nog steeds pijnlijk. Op het bankje passeerde daarna nog een moedereend met zo'n 10 kuikens (pulletjes in het Zaans). Het zag er koddig en aandoenlijk uit, maar moedereend leek wel wat opgejaagd, in de war en vooral ook uit de richting. Ze verdween uiteindelijk met haar kinders in de aardappelvelden.

Nog voor de Belgische grens stuurde Komoot ons over een paadje, dat behoorlijk overwoekerd bleek. Brandnetels tot aan je oksels aan de ene kant van het paadje en aan de andere kant bramenstruiken en daar omheen prikkeldraad. Dat is best lastig lopen en vertraagde enorm. Nielske pakte bovendien helaas toch wat brandnetels mee. Aan het eind van deze netelige situatie stond een bankje tussen de bomen, in de schaduw en mooi uitkijkend over een dal. Die was van ons... Op het moment van vertrek kwam Nielske erachter dat ze een sok verloren was. Natuurlijk niet uit haar schoen (hoe dan?), maar van het waslijntje aan de rugzak. Een vriendelijk ouder echtpaar bleek uit hetzelfde gekke paadje te komen en warempel..ze hadden een sok zien hangen aan een wasknijper in een boom. Dus ben ik vliegensvlug terug het gekke paadje afgegaan op zoek naar de sok. Je weet immers maar nooit wie die sok zomaar zou willen meenemen.. en ja hoor, daar hing de sok. Jullie begrijpen na het lezen van het sok-verhaal hoe enerverend en spannend deze wandeling was vandaag... een keuvelwandeling dus.

En toen was daar het magische moment, het bereiken van de Belgische grens! Na een ietwat absurde foto van mij bij de grenspaal, liepen wij 'ineeens' door het Belgische landschap. Supertof dat we dit punt gehaald hebben. Vanaf de grens was het nog zo'n 5 km naar de camping waar we gaan overnachten. Makkie zou je denken. Maar ongeveer 2 km ervoor begon een lange en pittige klim. Verstand op nul gewoon doorzetten. Dat was even flink zweten! Op de camping hebben we een heel keurig appartement en hebben we dankbaar gebruik gemaakt van de grote wasmachine. We hebben alles lekker schoongewassen, zodat we er voorlopig weer tegenaan kunnen.

Aan het eind van de middag werd ik gebeld door de Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind. Hart van Nederland had het  artikel van Omroep Gelderland opgepikt en wil er mogelijk ook een item over maken, hoe gaaf is dat?! Het doel van deze wandeltocht maakt veel los en dat was precies wat ik wilde bereiken!

Vanavond zijn we mee uit eten genomen door vrienden van Nielske, Teunis en Jeanette bij Moeder de Gans. Het was gezellig en het eten en de wijn waren heerlijk! Nu terug in het appartement, blog schrijven en dan lekker slapen.... zzzzzzz