Grijs, nat en een beetje treurig

Gisteravond begon het te regenen en hard ook. Gelukkig was alle kleding,  handdoeken en lakenzak schoon en droog. We lagen er best laat in, maar waren toch weer heel vroeg wakker. Ik al voor half 5 en slapen lukte niet meer. Dus dan maar opstaan en een kopje thee. We zijn uiteindelijk net iets na zevenen weggelopen. Regenhoes om de rugzak en de regenjas aan, want het drupte nog. We begonnen in het bos, prima wandelpad en gewoon om de plassen en modder heen. Niet veel later plaatste Komoot ons voor een raadsel. Een echt pad konden we niet vinden. Een vriendelijke meneer van een auberge zag ons twijfelen en kwam naar buiten om ons de weg te wijzen. We waren nog niet de hoek om, toen we besloten zijn advies in de wind te slaan en Komoot letterlijk te volgen. En daar gingen we dus het maisveld in..na drie planten was mijn broek al nat en ook de schoenen moesten het ontgelden. Het was nat! Na wat geploeter zagen we in de verte Aubel liggen. We wisten dat daar een bakker was, dus dat was ons eerste doel. Na een stuk door een woonwijk werden we door Komoot alweer naar een vreemd pad gestuurd dat versperd werd door een hek. Maar ook hier lieten wij ons niet kisten, en liepen we gewoon door. Dat we over prive-terrein liepen maakte ons natuurlijk niet uit..eigengereid als we zijn. Gelukkig waren we al gauw bij de bakker Jean Pierre ofwel boulangerie en in dit geval zelfs pattiserie met prachtige taartjes. Maar om half 9 wilden wij gewoon een lekkere croissant en een broodje voor onderweg.  Nielske had er een koffie to go bij en zo hebben we even op een bankje in Aubel gezeten. 

We vervolgden onze weg langs een fietspad, zo'n drie kilometer lang in een rechte lijn. Daarna een weiland, waarbij we merkten dat onze schoenen en sokken toch best nat werden. Blijkbaar zijn onze schoenen niet meer zo waterdicht als voorheen, na de wolkbreuk van eergisteren. In een klein dorp hebben we gelukkig even kunnen schuilen tegen de regen onder de tent bij een snackbar die gesloten was. Helaas konden we er dus niet naar de wc. De brengt me op een interessant onderwerp tijdens onze tocht. Toiletten zijn er vaker niet dan wel en dat geeft dus regelmatig een uitdaging. Vooral omdat we onderweg vaak hard moeten lachen. Vandaag mocht ik geen grappen meer maken van Nielske, de nood was te hoog. Dat vond ik nogal moeilijk,  want ik zie van veel dingen de humor in. Maar hoewel het gestaag regende en een verloren plas waarschijnlijk niet was opgevallen, wilde ik het haar niet aandoen. Dus dan maar de oortjes in en wat muziek ter vermaak. Peter heeft voor mij een afspeellijst in Spotify gemaakt, met alleen maar nummers of artiesten over wandelen. Vandaag heb ik Walk on the wild side, walking in the air, walking on sunshine en walking in Memphis gehoord. Ik word oprecht heel blij van mijn leuke man en zijn briljante afspeellijsten.  Door de muziek mistte Nielske overigens een hertje en ik een afslag...

De nood was nog steeds hoog en de voeten deden pijn door de natte sokken en de pittige klimmetjes. We hebben Komoot vandaag wat vaker genegeerd en de gewone weg gevolgd. Dat bracht ons in een allerminst fraai stadje met een nog lelijker plein. Maarrrrr er was een cafe open, dus grepen wij onze kans en zijn we op het terras gaan zitten.  Het was weer eens bijzonder en ik zal uitleggen waarom. Het was half 1 's middags en alle (vijf de)  klanten zaten aan het bier. Op afstand kon je zien en ruiken dat ze al een tijd aan het drinken waren (minpunt). Maar gelukkig zaten wij buiten en zij goeddeels binnen (pluspunt). De thee en koffie waren goed (pluspunt) en er was een groot tv-scherm met franstalige soap (minpunt). Ik moest na 2 koppen thee toch echt naar het toilet, dus moest langs de alcoholisten (minpunt). Het toilet was dan weer verrassend schoon en fris (pluspunt). Hoewel de score toch gelijk blijft, waren we toch blij om verder te kunnen. Overigens hebben we daar onze sokken verwisseld voor een schoon paar, dat was ook echt een pluspunt.

Na veel stijgen en dalen bereikten we Verviers. Ik kan er kort over zijn, er was niets aan. Het was oud, armoedig, een beetje treurig en er was ook helemaal niets open. De laatste kilometers van onze tocht hebben we alleen maar omhoog gelopen. Het was best pittig, dus wat waren we blij dat we bij de mooie B&B waren. Het was toen 15.00 uur. Hoewel we eigenlijk pas om 18.00 naar binnen mochten keken we blijkbaar zo wanhopig dat de gastheer besloot ons toch maar binnen te laten. We hebben al lekker gedoucht en eten hier straks ook. We hoeven dus niet meer weg en dat is wel lekker.

Vandaag was het zo'n 23,5 kilometer, morgen staan er 27 op het programma.  Dan gaan we naar Malmedy. Ik hoop dat we wat langer kunnen slapen en een keer goed kunnen ontbijten in deze B&B. En hopelijk een minder grijze en natte dag en meer vrolijkheid!

A demain!