Langs het spoor en de rivier

We hebben een prima nacht gehad in Ettelbruck. Toen de plaatselijke daklozen middenin de nacht uit volle borst begonnen te zingen heb ik wel even het raam dichtgedaan. Nielske was al vroeg wakker en deed per ongeluk alle lichten aan omdat ze bijna onderuit ging op de badkamer vloer. We weten nog steeds niet wat er gelekt heeft, maar er kwam èrgens water vandaan. Alle kleding, schoenen, zooltjes en rugzakken waren vanochtend weer droog. Dat was toch best een opluchting. Alles weer terug in de rugzak en op naar het ontbijt.

Ik weet zeker dat er veel zonnegroeten en zonnedansen zijn gedaan. Heel erg bedankt! Het regende vanochtend vroeg nog hard, maar het werd al snel droog. We hebben extra rustig aan gedaan om de laatste harde regenbuien te vermijden. En dus met succes! Het was vandaag een relatief lange etappe van bijna 28 kilometer (volgens Komoot). Achteraf zou blijken dat het een enorm verschil zou zijn in vergelijking met die van gisteren. We hebben zeker 20 kilometer asfalt gelopen, waarvan een groot deel langs het spoor en de rivier. Asfalt dempt niet, dus dat liep na een kilometer of 10 niet heel lekker meer. Aan de andere kant, hebben we vandaag maar één echt steile 'beklimming'  gehad van 17%. Tijdens die beklimming moesten we tussendoor even uitrusten en wat eten. Omdat we geen bankje zagen, gingen we maar op de weg zitten, je moet toch wat. Toen we onze weg vervolgden kwamen we erachter dat ongeveer 5 meter verder een bankje stond...wat ontzettend suf.

We liepen het eerste deel dus grotendeels langs de spoorlijn en/of een rivier. Nielske zwaaide spontaan naar de machinist en dat werd beloond met een enorme toeter. Ik was er niet op voorbereid en vloog een meter de lucht in van schrik tot vermaak van Nielske. We kwamen nog langs een soort kasteelruïne en een kerkje met verklede Maria en Jezus een geel jurkje. Het was een wat vreemd gezicht. In datzelfde dorp, Pettingen, was ook het consulaat van San Marino..dat verwacht je toch niet?!

In het laatste deel van de etappe moesten we lange stukken rechtdoor. Dus lekker een muziekje op om die kilometers te overbruggen. Onderweg kwamen we een uitermate vriendelijke Engelsman met hond tegen die ons probeerde te overtuigen een bepaald pad te nemen naar bijzondere rotsen. Hij wilde ons zelfs wel met de auto brengen. We hebben de hond geaaid (de meneer niet) en vriendelijk bedankt voor het aanbod en dóórrr... We hebben daarna overigens nog erg mooi door het bos gelopen. Wat waren we weer blij dat we in Kopstal aankwamen. Ik werd nog de stuipen op het lijf gejaagd door een enorme herdershond die met enorme vaart en geblaf op ons af kwam rennen. Weer een meter in de lucht van schrik. Gelukkig zat er een gazen hekwerk tussen. Ik vraag me wel eens af of je dan veel te verbergen hebt, als je dergelijke verdediging van je woning nodig hebt...ik zal wel teveel Scandinavische thrillers gezien hebben.

Onze kamer ziet er goed uit. Lekker ruim en met de mogelijkheid om koffie en thee te zetten. Het ontbijt eten we morgenochtend ook op de kamer in verband met corona. Ik vind het helemaal prima, lekker rustig!

En dan vanavond..Nielske en ik zijn naar een Zwitsers restaurant gegaan, en dat in Luxemburg. Omdat Frankrijk en meer in het bijzonder de Vogezen nog best ver zijn hadden wij een tarte flambee op het oog. Maar voordat we ook maar konden bestellen kwam er een uiterst vriendelijke gastvrouw vragen of wij gevaccineerd waren. Nielske liet haar kaartje zien en ik mijn qr-code, maar het kaartje was niet genoeg en mijn qr-code gaf een soort code rood... ik dacht al dat we weer weg moesten (we zaten al aan een tafeltje), toen de vriendelijke gastvrouw met 2 zelftesten aan kwam zetten. 'Gratis' benadrukte ze nog. Onder grote hilariteit hebben wij dus de zelftest gedaan. Een handleiding in het  Frans was een beste uitdaging, zo deed Nielske bijna haar wattenstaafje in het chemische goedje voordat ze 'm in haar neus stak, ik heb haar net op tijd gered... vervolgens dus allebei dat staafje in de neus roeren en daarna in het chemische goedje. Het leukste komt daarna. Het chemische goedje moet je in de teststaaf doen, die exact gelijk is aan een zwangerschapstest. Twee streepjes positief, één streepje negatief. Tot onze blijdschap was het maar 1 streepje. We mochten dus blijven en hebben een lekker tarte famblee gegeten met een heerlijke Franziskaner. Omdat onze 'buren' zonodig raqluette gingen eten, met een zeer indringende geur tot gevolg, hebben we het toetje maar overgeslagen. We zijn teruggestrompeld naar ons hotel en daar drinken we nu een kopje thee. Ook lekker... morgen een zonnige dag voor de boeg en een relatief korte etappe, onder andere door Luxemburg (stad). Tot dan!