Rotsen, modder en schoonheid

Opnieuw een bijzondere overnachting.. wat begon met een te vroege aankomst, met tussendoor een heerlijk bereid diner door de gastvrouw, eindigde in een grote schreeuwpartij. Gelukkig niet met ons overigens,  wij lagen al in bed. Blijkbaar had de man des huizes ruzie met een ander gezinslid en dat hebben de gasten van de b&b mogen weten. Het is dat we de taal niet genoeg machtig zijn (ze spreken hier alleen Frans), anders was Nielske naar beneden gestommeld om verhaal te halen. Gelukkig bleef het de rest van de nacht redelijk stil, op een jankende poolhond, krakende trap en slaande deuren na. Ik heb toch goed geslapen, Nielske wat minder. We wilden, tot grote schrik van de gastvrouw, vroeg weg. Ontbijten kon eigenlijk pas na 8.30, maar er werd gelukkig iets voor ons klaargezet, zodat we rond 7.00 uur toch wat konden eten. Iets voor half 8 liepen we weg.

Het eerste deel van onze etappe liep door een woonwijk (2 eekhoorntjes gespot) met enorme hoogteverschillen. Er gaat dan wel eens door mijn hoofd dat het maar goed is dat bij ons alles vlak is, anders heb je als kind of volwassene in een rolstoel nog meer uitdaging. Afijn, wij liepen in redelijk tempo door en bereikten al snel de bosrand. Deze wandeling was een verademing na de saaie tocht van gisteren. De paadjes waren lieflijk en de omgeving mooi. Af en toe een klimmetje, maar het voelde goed. Na een tijdje stuurde Komoot ons weer eens een weiland in via een draaihekje. We beklommen het weiland (ja echt), terwijl de koeien ons volgden. Soms lijken die dames zich af te vragen wat er nu ineens voorbijkomt. Aan het eind van het weiland was natuurlijk weer een draaihekje. Het paadje erachter van circa 50 cm breed was volledig begroeid met bramenstruiken,  brandnetel en nog meer onkruid. Op zoek dus naar een alternatief. We zijn uiteindelijk over 2 boerenhekken geklommen en het ging nog goed ook! Daarna hadden we wel een bankje verdiend langs een saaie weg.

Wat later moesten we opnieuw door het weiland. We werden hartelijk begroet door een lieve hond van de boer, die ter plekke zijn koeien aan het melken was. Bijzonder systeem achter een trekker. In het weiland ernaast stonden de pinken, de puberkoeien. Ze kwamen direct naar het hek waar wij achter stonden en waren enorm nieuwsgierig. Blijkbaar was vooral mijn regenjas lekker, want daar werd fanatiek aan gelikt. Wat een lieve beesten, echt schattig.

We liepen verder en kwamen uit bij een rivier, la Hoëgne. De overmatige regenval van de afgelopen dagen was goed merkbaar, want het water stroomde ontzettend hard. Het was een beeldschone omgeving met prachtig pad. De rivier werd steeds wilder en zo ook het pad. Enge bruggetjes, plankenpaadjes, boomwortels, rotsen, modder en hoogteverschil, maakte dit deel van de etappe echt zwaar. Maar ook dit hebben we weer gered. Wat waren we blij met een picknicktafel! We hadden ook vandaag weer natte voeten, dus tussendoor schone sokken aangedaan. Nog steeds geen blaren! Wie klopt even af?

Het laatste stuk hebben we de route wat afgesneden, het scheelde een best stuk en dat was toch wel fijn. We moesten, na al het stijgen ervoor, enorm veel dalen en ook behoorlijk snel. Wat waren we opgelucht onze mooie hostellerie te zien! We hebben er erg goed gegeten, een lekker wijntje gedronken en ze hadden ook nog een oude krant voor onze natte schoenen.

Elke dag krijgen wij van onze broer een spreuk/wijsheid. Die van vandaag bleek erg toepasselijk op de etappe die we moesten lopen. 'Als je snel wilt gaan ga dan alleen. Als je ver wilt komen, ga dan samen`. We hebben elkaar vandaag echt geholpen, even een hand bij een grote stap, checken of het nog gaat.. samen kom je dus inderdaad verder dan wanneer je alleen bent. En het is trouwens ook een stuk gezelliger... Ook Marja, een vriendin van Nielske, stuurt elke dag een bemoedigende app. Echt heel leuk die betrokkenheid, die overigens ook blijkt uit alle reacties op deze reisblog, dank daarvoor!

Na deze pittige dag van 28 km, gaan we nu lekker slapen. Droom zacht!