laatste avond thuis

En dan is het eindelijk zover, de avond voor vertrek... De rugzak is ingepakt, de wandelschoenen staan klaar bij de deur. Onze meisjes liggen al lekker te slapen. Ik vraag me af of ze wel echt door hebben wat er gaat gebeuren. We hebben het er veel over gehad, maar besef van tijd is lastig. Voor mezelf voelt het ook nog steeds onwerkelijk, maar morgen loop ik toch echt weg. Ik heb veel vragen gekregen over de route die Nielske en ik gaan afleggen, daarom een fotootje.

Nog één nachtje thuis slapen en dan de eerste etappe. Morgen wandelen we weg bij onze gezinnen en familie en gaan we een avontuur tegemoet. Hoewel ik iedereen vast ontzettend ga missen, kijk ik er enorm naar uit... Op naar een nieuw verhaal!